Overpeinzingen na mijn eerste dagen als deksvrouw.
12 mei 2017, half 6 in de ochtend, Delfzijl haven. Ik zit in mijn ochtendjas op het achterdek, de lucht is bewolkt, er waait een aangenaam windje.
12 mei 2017, half 6 in de ochtend, Delfzijl haven. Ik zit in mijn ochtendjas op het achterdek, de lucht is bewolkt, er waait een aangenaam windje.
Dit wordt geen uitgedachte post, geen artikel met kop-romp-staart constructie, geen stuk dat systematisch de 5 W-vragen (wie, wat, waar, wanneer, waarom) beantwoordt. Gewoon wat losse flodders; dingen die ik deze eerste paar dagen ter binnenvaart heb meegemaakt, en ge- of bedacht.
In de afgelopen jaren ben ik zonder meer met veel plezier en voldoening aan het freelancen en vrijwilligerswerken geweest. Maar een paar maanden geleden begon het weer herkenbaar te kriebelen in de onderbuik: het werd tijd voor (een) verandering in mijn leven!
Tja… ik schreef het al in mijn vorige blogje: moeite=tijd staan afval verminderen in de weg. Hetzelfde geldt voor die andere uitdaging die ik sinds 20 februari ben aangegaan: meer bloggen. Een flink hectische week gehad, en aldus zijn beide uitdagingen er enigszins bij ingeschoten. Als vanouds (lees: gemakshalve c.q. gemakzuchtig) mijn groenten in de supermarkt gekocht, en daarmee onnodig afval geproduceerd. En weliswaar mijn aanrechtblad een paar keer met citroen en bloem geboend, maar voor de overige poetserij toch teruggegrepen op de middelen-in-grote-plastic-flessen (maar ok, die stonden nog, dus die níet meer gebruiken zou dubbelzonde en –zondig zijn toch!). Niet alleen de Nijmeegse Afval Challenge, ook het bloggen even links laten liggen. Maar dat pik ik bij deze dus weer op, met dit keer zo wat tips over hoe je goed kan doen – jawel, met afval dus.
Dag 17 in De Nijmeegse Afval Challenge (NAC) en daarmee al ruim over de helft van die dubbele uitdaging die ik mijzelf tot en met 20 maart heb gesteld – méér blog, mínder afval. En uitdagender wordt het!
Vandaag telt het de tiende dag in de dubbele uitdaging die ik tot en met 20 maart ben aangegaan: méér blog, minder afval, dus. Deel 1 op basis van Julia Arnschneidt’s tip vooral voor meer routine in schrijven te zorgen, deel 2 via mijn deelname aan de Nijmeegse Afval Challenge.
Ofwel: hoe ik (van 20 februari) tot en met 20 maart gelijktijdig hoop de smaak van het bloggen weer te pakken te krijgen én mijn (naar mijn idee toch al zéér geringe) afval probeer te verminderen door deelname aan de zogenaamde Nijmeegse Afval Challenge. Twee uitdagingen in één klap dus.
Lees mijn ervaringen in dit blog, en.. laat ons elkáár inspireren!
Ofwel: hoe ik de komende maand (van 20 februari t/m 20 maart) gelijktijdig hoop de smaak van het bloggen weer te pakken te krijgen én mijn (naar mijn idee toch al zéér geringe) afval probeer te verminderen door deelname aan de zogenaamde Nijmeegse Afval Challenge. Twee uitdagingen in één klap dus.
Hoe de eerste uitdaging tegenviel maar mogelijk tóch afvalvermindering opleverde..
Láng niet (hier) geschreven. Niet zozeer omdat ik geen aanleidingen of ideeën had. Wel omdat ik altijd wel wat anders te doen meende te hebben. Echt géén tijd om me tijdenlang met een strak blog bezig te houden, zoiets. Tegelijkertijd blokkeerde mijn blogambitie soms juist ook door té veel ideeën of ingangen. En een te sterke aandrang om vooraf een zekere strategie uitgestippeld te hebben over hoe ik dit of dat complexe onderwerp zou tackelen. Want over elk onderwerp zou ik ongetwijfeld meerdere blogs kunnen schrijven – maar waarmee dan te beginnen, wat in het volgende blog, hoe herhaling voorkomen, hoe elke keer toch een originele en prikkelende boodschap, etc. etc.? Kortom, ik maakte van mijn blogideeën een te groot(s) project om er nog met zin, en de spontaniteit die eigenlijk bij bloggen hoort, aan te willen of kunnen beginnen.
Dat besefte ik me in feite vorige week woensdag pas werkelijk, tijdens het schrijfcafé van schrijftrainer en businesscoach Julia Arnschneidt (“Schrijven met Impact, voor vrouwelijke ondernemers met een missie” – voor mij dus!). Haar heerlijke hands-on tips, toen en ook in haar gratis e-book, maakten frisse energie en nieuwe moed om te schrijven los. In het bijzonder haar tips “Gooi je perfectionisme overboord. Belangrijker dan dat je teksten perfect zijn is dat je ze schrijft en ze publiceert” en “maak er een dagelijkse routine van”. Easy as that!
En zo ga ik dat vanaf nu ook (proberen te) doen dus.
En gelijktijdig ga ik nóg een uitdaging aan. Welke dat is? Lees verder!
Drie jaar geleden waagde ik rond deze tijd een eerste poging tot het organiseren van een activiteit voor en door de eigen buurtjes. In dat laatste weekend van september dus, op (één van) de (drie) zogenaamde Burendag(en). Vergeefs, want wat mij zo geweldig leuk had geleken, werd door (vrijwel) de rest van de straat een stuk minder enthousiast onthaald. Bij nader inzien had ik zelf ook moeten kunnen bedenken dat het waarschijnlijk eerder uitzondering dan regel is dat je er (een vreemd soort) plezier in schept andermans rotzooi op te ruimen (deze Burendag stond in het teken van de landelijke Keep It Clean Day namelijk, en gelukkig hadden we, de werkgroep KICD Nijmegen, elders in de stad meer succes).
Dit jaar heb ik vernieuwde en zelfs méér hoop, hopelijk terecht, op een succes op buur(t)niveau. In de planning ligt dan ook een middag met activiteiten waarbij je weinig te verliezen hebt. Én kan winnen. Als individu of huishouden, en als buurt. Een middag in Eigen- en Volksbelang dus!