Mijn Groen[er] Doen (en laten) in 2018 [1]

blog, schrijven, ecologische voetafdruk

Goede voornemens: de een verguist ze, de andere zweert erbij. Ikzelf? Tja, ik houd me liefst een béétje op de vlakte wat goede voornemens betreft. Belofte maakt schuld, meen ik, en ik probeer mijn leven zoveel mogelijk met zo min mogelijk schuldgevoel te leven. Maar tóch, zo nu en dan moet je je toch wel eens ergens aan (durven) committeren, ook als dat extra moeite of wilskracht van je vraagt. En wanneer dat beter te doen dan aan het begin van een nieuw jaar? Dus in deze post doe ik dat ten overstaan van iedereen (die dit maar wil lezen): ik committeer mijzelf het komende jaar aan vermindering van mijn ecologische voetafdruk. Ik wil minder schuldig zijn aan uitputting van onze aardkloot. En ik daag JOU uit om mee te doen! 

Over mijn (en ónze) voetafdruk – een zelfreflectie en klein vergelijkend onderzoek van verschillende scans. Durf jij in de spiegel te kijken?

Over een andere boeg! [11]

Dan wel: ik ben eruit!

En ja, zo ongeveer exact een jaar nadat het toch echt seriéus begon te borrelen in de onderbuik, ben ik er uit: ik heb, volgens mij, dat Leven Over Een Andere Boeg gevonden. En ben ook daadwerkelijk op weg daarheen. 

Over de weg die ik aflegde naar een Leven Over Een Andere Boeg. En (een beetje, voorzichtig) over het kind in jezelf terugvinden en daar weer meer naar gaan leven. Ken jij het kind in jouzelf nog?

Ter ReCreatieve actie!

Dan wel: over een mes dat aan drie kanten snijdt

En opnieuw moet ik mijn verhaal aanpassen. Ik wás begonnen aan een opgetogen post over mijn beoogde Leven Over Een Andere Boeg (want volgens mij ben ik eruit!). Maar dat moet tot de volgende (?) keer wachten. Want net nadat ik die post in de steigers had gezet ontving ik het verslag dat Dirk schreef over het vreselijke noodlot dat hem en zijn vrouw Christina alweer ruim een maand geleden trof – de vrijwel totale verwoesting van hun Quinta do Tapado in Portugal dus (zie mijn vorige post), waar ik in september nog bijna een maand lang heerlijk de armen uit de mouwen stak (júist als onderdeel van mijn zoektocht naar dat “andere leven”). Met de beelden voor ogen die dat verslag opriep kan ik gewoonweg niet licht en luchtig mijn eígen verhaal vervolgen. Ofwel…

Over dat leven dat in tegenovergestelde richting [van die ik voorsta] Over Een Andere Boeg ging. En over recreatieve manieren om dat leed een beetje te verzachten – en ook jóu een leuke tijd te bezorgen!

OVER EEN ANDERE BOEG! [10]

Dan wel: over de rampspoed die zich elders voltrok.
En hoe ik hoop hoop te mogen bieden, met een beetje hulp van jou.

De realiteit heeft me weer eens ingehaald. Want deze post had ik al veel eerder willen schrijven, zij het met flink andere inhoud. Positievere inhoud. Want in mijn leven – waar deze serie toch bovenal over gaat – doen zich absoluut positieve dingen voor. Langzaam maar zeker ga ik daadwerkelijk richting dat leven over een andere boeg. Maar deze post gaat nu eens niet zo zeer over míjn “chaotische zoektocht naar een leven met intentie”. Het gaat vooral over hoe ándermans jarenlange zoektocht en met name het daadwerkelijke opbouwwerk van dat “totaal andere leven” in één klap verwoest werd.

Over hoe ik (samen met jou?!) een klein beetje hoop bij te dragen aan hoop, moed en kracht voor de toekomst.

Over een andere boeg! [9]

Be the change you wish to see! (Gandhi)

Dan wel: over het avontuur dat me te wachten staat!

En jawel, kort na mijn laatste post (twee dagen!) waarin ik nog een hulpoproep deed en verkondigde zelf ook een paar hengeltjes uitgegooid te hebben.. had ik daadwerkelijk beet! Niet voor een permanente koersverandering – kan ook niet, ik ben immers nog zwaar in de uitprobeermodus. Maar absoluut weer een tijdelijke totaal ándere ervaring, vol uitdaging en nieuws om te leren en te doen. En om aldus inspiratie op te doen voor dat beoogde leven Over een Andere Boeg. 

Over wat me dit keer te wachten staat, over een paar daagjes al!

Over een andere boeg! [8]

hovenierswerk, freelance

Dan wel: over hengeltjes en pijlen!

Poosje stil geweest vanaf het Over een Andere Boeg front, en daarmee mag het lijken alsof er geen schot meer in dat streven is geweest. En toegegeven: erg veel schot is dat ook niet geweest. Heb in ieder geval vooralsnog nog geen structurele verandering in werk en/of leven weten te bewerkstelligen. Want linea directa nadat ik begin juni van binnenvaartschip Milan afstapte, werd ik weer opgezogen door de dagelijkse vastelandshectiek – waaraan ik dus juist (deels) hoop te gaan ontsnappen. Evengoed: achter de schermen liggen wel degelijk vervolgplannen voor die ommekeer in mijn leven op stapel, en heb ik ook daadwerkelijk wel wat gerichte actie ondernomen.

Over een nieuwe werkervaring, bevestiging van mijn wens, uitgegooide hengeltjes en.. hoe JIJ mij misschien ook wel verder op weg kan helpen naar een leven Over een Andere Boeg!?

Over een andere boeg! [7]

Dan wel: over het thuisfront van een kinderloze single

Ik heb geen kinderen, ook geen partner. Kinderen heb ik nooit gewild, wel meerdere jarenlange relaties gehad, maar nu beslist niet actief op zoek naar een partner. Want het leven op mijzelf bevalt me over het algemeen heel prima. Ik kan gaan en staan waar ik wil, doen en laten wat ik wil, wanneer ik dat wil. Of.. toch niet helemaal? 

Over hoe ik mijn leven over een andere boeg wil gooien maar hoe er, ook zonder partner en kinderen, een thuisfront is om rekening mee te houden. Ik hoop op reacties!

Over een andere boeg! [6]

Dan wel: op zoek naar meer uitzichten!

Als ik dit schrijf zit ik in mijn eigen woonkamer. In Nijmegen dus, met de voeten op vaste grond en uitzicht op tuin en achterburen. Mijn binnenvaartavontuur is alweer teneinde, de afgelopen maand is voorbijgevlogen. Het blijkt maar weer: de tijd vliegt als je het naar je zin hebt. Een korte terug- en vooruitblik. Want de vraag is nu natuurlijk: vormt de afgelopen tijd slechts een eenmalig avontuur of.. de aanzet tot een leven over een andere boeg?

In deze blogserie vertel ik je waarom en hoe ik mijn leven over een andere boeg probeer te gooien. Deel jij jouw ervaringen ook met mij?

Over een andere boeg! [5]

binnenvaart, zeeschip, Antwerpen

Dan wel: groots, grootser, grootserst!

Ik wás de afgelopen dagen bezig, tussen de deksvrouwbedrijven door, met een meer zogenaamd kritischer blogpost. Niet puur verhalend of beeldend, maar met iets als een boodschap of vraagstuk – zoals het een goede blogpost volgens de experts betaamt. Dat kostte me al meer tijd en energie dan ik eigenlijk wilde. Maar zeker na het spektakel dat ik vannacht, van 24 op 25 mei, weer meemaakte op de Milan heb ik er, ik zeg het gewoon, al helemaal geen zin in mij diep te buigen over formuleringen en diepgang enzo. Ik gooi bij deze dat blog dan ook over boord (voorlopig althans) en houd het ook dit keer op een bovenal visueel verslag van het groots, grootser, grootserst dat ik in de afgelopen tijd ter binnenvaart zoal meemaakte. Waarbij ook klein groots kan zijn.

Over hoe ik mijn leven over een andere boeg probeer c.q. hoop te gooien, door nu eerst ter binnenvaartavontuur te gaan. En daarna.. zie ik weer verder!