Dan wel: over hengeltjes en pijlen!

Poosje stil geweest vanaf het Over een Andere Boeg front, en daarmee mag het lijken alsof er geen schot meer in dat streven is geweest. En toegegeven: erg veel schot is dat ook niet geweest. Heb in ieder geval vooralsnog nog geen structurele verandering in werk en/of leven weten te bewerkstelligen. Want linea directa nadat ik begin juni van binnenvaartschip Milan afstapte, werd ik weer opgezogen door de dagelijkse vastelandshectiek – waaraan ik dus juist (deels) hoop te gaan ontsnappen. Evengoed: achter de schermen liggen wel degelijk vervolgplannen voor die ommekeer in mijn leven op stapel, en heb ik ook daadwerkelijk wel wat gerichte actie ondernomen.

Vieze handen

Eerst een nuancering: want die hectiek waar ik na mijn binnenvaartavontuur weer in terecht kwam was nu ook weer niet helemaal alledaags (voor zover je als freelancer daar ooit echt mee te maken hebt): juist als onderdeel van mijn zoektocht naar meer fysieke arbeid en buitenlucht wist ik vrij snel een freelanceopdracht bij een hoveniersbedrijf te verwerven. Een tijd lang werkte ik twee werkdagen (vólle werkdagen: om 6 uur op mijn fietsje heen, 12 uur later pas weer terug) in de week mee op locatie. Op die dagen hielp ik met alle voorkomende werkzaamheden mee, bovenal bij aanleg en onderhoud van groen (én basketbalveld en jeu de boules baan) voor particulieren, zorgorganisaties of gemeente. Zelfs ook nog ter graafmachine gemogen, ook weer eens wat anders (leuks). Tegelijkertijd verzamelde ik dan ook materiaal (foto’s, gesprekjes met de opdrachtgevers) om vervolgens te verwerken tot online content voor deze hovenier. Absoluut een leuke combi van digitale arbeid en mijn handen (en wel meer dan dat) vies maken.

Weer eens wat anders (leuks)!

Werk om lékker moe van te worden!

Vriendelijker

Hovenieren dan, als nieuwe (gedeeltelijke) invulling van mijn werkzame leven? Dat weet ik nog niet zo zeker; misschien is dit werken in het groen mij toch nog te zeer binnen de gebaande paden. Maar wat deze ervaring me wél nog eens te meer bevestigd heeft, net zoals dat binnenvaarten dus, is dat ik toch écht een groter deel van mijn leven in het buiten wil zijn. Liefst in een weids buiten, met vergezichten en een flinke bries in mijn gezicht. Laat het weer zich maar voelen! Meer buiten wérken ligt daarbij nog steeds het meest voor de hand – dan wel: het dichtst binnen bereik – maar heel voorzichtig denk ik zelfs ook aan buiten(af) wónen. Een huisje op het platteland, op de hei, of in de Ooij.. mmm. Elke keer als ik buiten ben, tijdens de talrijke wekelijkse wandelmarsen voorafgaand aan de vierdaagse, de flinke fietstochten naar die hovenier, mijn recreatieve zondagmiddagen aan de Waal, bemerk ik bij mezelf een sluimerend (maar wel steeds sterker wordend) verlangen naar zo’n leven. De wereld ziet er gewoonweg een stuk vriendelijker uit met minder steen en meer leegte om mij heen, met in plaats van links en rechts gejacht en getoeter blatende koeien en kraaiende hanen en zo nu en dan een keer een ronkende tractor in de verte dan.

Heerlijk – met de dag wakker worden!

Heel wat mooier ochtenduitzicht dan de gevel van mijn achterburen.

Hengeltjes

Maarrrr, zoals ik eerder al eens schreef: ik woon op zich ook wel heel erg fijn in mijn huisje op een singel van de stad af. Dat kan, wil en durf ik ook niet maar zo op te geven. Kortom, ik ben er nog niet uit; ik wil nog méér buitenervaring opdoen, meer soorten buitenarbeid en levenswijzen uitproberen. Een leven als schaapsherder, dat zou ook maar zo héél fijn en mooi kunnen zijn volgens mij. Of als boswachter. Over de oceanen mee met zo’n machtig containerschip – na, oké, dat behoort bovenal tot mijn verlanglijstje “één keer gedaan hebben”, net zoals (een deel van) de Santiago de Compostella lopen bijvoorbeeld. Misschien wel werken (en leven) op een boerderij – veeteelt of landbouw, dat maakt me in eerste instantie dan nog niet eens zoveel uit, als het maar wel met respect voor natuur en dier gebeurt. Zou het gaaf zijn mocht ik ook hier of daar (liefst hier én daar) eens een tijdje meedraaien, voor mijn part net zoals in het voorjaar op binnenvaarschip Milan tegen kost en inwoning, om die zo andere (en wellicht geromantiseerde) levens van binnenuit mee te maken, en te onderzoeken of dit mogelijk daadwerkelijk mijn Over een Andere Boeg gaat zijn!

En dus heb ik in de afgelopen tijd nog wel voorzichtig wat actie op dit verlangen ondernomen. Dagelijks scroll ik door tig vacaturenieuwsbrieven met zoekwoorden boerderij en natuurbeheer. Maar owww, die verrekte vereiste diploma’s en werkervaring he, die maken het flink lastig wil je juist éérste werkervaring op doen – zelfs al geloof ik regelmatig de beschreven werkzaamheden best heel aardig zonder harde bewijzen van mijn kunnen te kunnen verrichten, dan wel ze snel onder de knie te krijgen. Evengoed afgelopen week een (eerste) gokje gewaagd en een open sollicitatiebrief naar een boerderij op de Veluwe gestuurd. En na me eerst een tijdlang verlekkerd te hebben aan al die (meer dan 30.000!) wereldse tegen-kost-en-inwoning projecten op Workaway (meehelpen op een kaasboerderij in Zuid-Frankrijk; een achttiende-eeuwse boerderij, of nog spectaculairder: een middeleeuws kasteel, helpen renoveren; op Sicilië druiven, olijven, whatever groenten of fruit oogsten en verwerken tot smakelijks; irrigatiesystemen aanleggen in de Pyreneeën; permaculturen in Australië – acht, té veel en stuk voor stuk zó leuk en interessant!), heb ik onlangs op varia plekken mijn helpende handen aangeboden.

Jouw hulp gevraagd!

Verschillende hengeltjes uitgegooid dus, en hopelijk wil deze of gene bijten. En is dat niet door één van de recentelijk aangeschrevenen, dan heb ik echt nog wel een paar pijlen op mijn boog meer. Wil ik bij deze, hier en nu, één van die pijlen op JOU richten. En je vragen:

KAN JIJ MIJ HELPEN?! Heb jij contacten, ken jij schaapsherders, boswachters, boeren, en ook nog altijd: binnenvaartschippers, die tijdelijk wel iemand (mij dus..) onder hun hoede zouden willen nemen – in ruil voor een bijna onuitputtelijke hoeveelheid energie, flinke dosis leergierigheid, en, al zeg ik het zelf, best-wel-handigheid? Laat mij van hen weten – of, als dat je beter lijkt: laat hen van mij weten. Bén jij zélf misschien een schaapsherder, boswachter, boer, binnenvaartschipper die hier misschien wel oren naar heeft? Neem dan alsjeblieft contact met mij op, dan spreken we af om onze wederzijdse wensen en mogelijkheden te bepraten – en mag ik hopelijk bij jou een nieuwe weg inslaan!

Ik hoop op reacties, met hoopvolle groet!
Marisha