Dit keer geen diepe(re) gedachten maar gewoon verslag van een paar buitengewone dagen op de binnenvaart. Iets als een scheepsjournaal dus. Klik op de foto voor wat meer toelichting!

Maandag 15 mei 2017

Aanlegplek en startpunt van mijn 2e midweek ter binnenvaart: Delfzijl haven.

De week begint rustig. Dat betekent niet: uitslapen – als ik dat ooit al zou kunnen. Want om half 6 wordt de motor gestart om de Milan in de goede positie voor het lossen van de lading Chinaklei te leggen. En die motor staat dus voor 1500 PK. (Een vrachtwagenmotor telt er gemiddeld zo’n 5-600, om daar vervolgens dan zo’n 30 ton mee te vervoeren. De Milan daarentegen kan tot ruim 2600 ton vracht verplaatsen. Zie hier het stukken milieuvriendelijker (ok: -ontlastender) karakter des binnenvaarts.

Gedurende de ochtend help ik Vlado met het verhalen – de touwen aan de bolders op de kade vastmaken nadat Ronald het schip in een nieuwe positie voor het lossen heeft gelegd. Dat is dus niet continu werk, dus tussen de bedrijven door lees ik in de stuurhut op mijn gemakje een paar kranten van vorige week (van huis meegenomen), en doe ik zo wat licht-digitaal werk.

In de binnenvaart is alles gróót[s]. Één schepje [duh] Chinaklei weegt al gauw zo’n 7 ton. En dan is dit goedje nog licht.

Na een uur of 9, om half 3 dus, is het stoffige goedje china klei gelost, en kunnen we echt aan de bak. Ofwel: het, wederom, zwaar bestofte dek afspoelen, en het laadruim schoon en globaal droog boenen.

We worden een handje geholpen (understatement!) door de grijper, die een paar flinke spletsen zeewater in het laadruim stort.

Om 16 uur wordt met het laden van de volgende vracht begonnen, opnieuw een wit goedje maar een stuk minder stoffig: zout. 2300 Ton.

De enorme grijper van de hijskraan plenst de eerste lading (nu dus maar liefst 10 ton ineens!) al in het ruim als wij er nog aan het schoonmaken zijn. Maar oke: dat ruim heeft een lengte van om en nabij de 75 meter, dus we zitten elkaar niet echt in de weg.

Tegen achten ligt het ruim weer vol en de Milan diep in het water; op naar de volgende bestemming: Zwolle. Vandaag varen we tot Groningen – eerst door zeesluis Farmsum, dan weer via het Eemskanaal, tot aan de scheiding met het Starkenborghkanaal.

Dinsdag 16 mei 2017

Het wekkertje gaat vandaag om kwart voor vijf; het is de bedoeling om 5 uur onze tocht naar Zwolle te vervolgen, maar omdat we moeten wachten op een schip dat eerst nog door de sluis bij Groningen mag (terwijl dat schip nog niet eens dáár is..), wordt het na half zes voor we goed en wel op weg zijn. Eerst weer over het Eemskanaal…

… vervolgens over het mooie Starkenborghkanaal..

… via de Prinses Margrietsluis naar het… Prinses Margrietkanaal dus..

… over het IJsselmeer (waar ik ook dit keer weer een uurtje aan het roer mag!)…

… om dit keer niet ook over het Markermeer te varen maar linksaf te slaan bij Urk, naar het Ketelmeer. Eindpunt is vandaag Schokkenhaven, tegen negenen.

Een echte poetsdag vandaag. Van 8 tot half 6 ben ik op het achterdek in de weer met waterslang, bezem en sop. De naweeën van het Chinaklei dat we gisteren in Delfzijl losten. Dat fijne goedje is in alle kieren en naden gaan zitten, en laat zich niet zo eenvoudig verwijderen – bij contact met water wordt het niet alleen een papje, maar, daarmee, ook een glibberige bedoening. Goed oppassen dus, zeker met mijn oversized regenlaarzen en een waterslang die door de hoge waterdruk een eigen leven probeert te leiden. Ik krijg het bovendien maar niet voor elkaar (maar mogelijk is het ook gewoonweg niet te doen) mijzelf niet keer op keer op een koude douche te trakteren. Telkens als ik het water in hoeken spuit dus. Het leven op het water is nat, of het regent of niet.

En ach ja, dat IJsselmeer dus. Dat is vandaag bijna spiegelglad, in contrast met de flinke golfslag vorige week. Maar zo rustig als het water mag zijn, zo onrustig is het aan dek: we zitten middenin een muggenplaag, die zo heus is dat ie zelfs landelijke media-aandacht krijgt. Zie het filmpje!

Zo rustig het water van het IJsselmeer, zo onrustig aan dek: we worden geplaagd door een ware muggenplaag die notabene uitgerekend híer haar oorsprong vindt. Één geluk: ze steken niet. Én: we zijn niet de enige slachtoffers – de insectenwolk krijgt zelfs landelijke media-aandacht.

Woensdag 17 mei 2017

Dag 8 van mijn binnenvaartavontuur, 17 mei, begint in alle rust en spiegelglad!

Om 6 uur vertrek vanuit Schokkenhaven, over het Zwarte meer…

Oudje! (heeft óók wel wat)

Langs Zwartsluis en voorbij Hasselt..

Aankomst in Zwolle: half 11.

Picknick op het achterdek van de Milan. Met flink wat fysieke arbeid, eet ik hier nog eens te meer stevige maaltijden.

Na ’s ochtends de luikenwagen is het ’s middags de beurt aan de binnenkant van de brug om onder handen genomen te worden.

Vanaf 14 uur wordt de Milan gelost. Das maar niet maar zo gedaan bij een vracht van 2300 ton: de grijper is tot middernacht bezig de lading over te hevelen in de laadbakken van drie tractoren die hun vracht vervolgens weer in een nabijgelegen loods dumpen. Grappig wel: terwijl ik flink aan het verbranden ben op deze eerste echt zomerse dag, wordt het strooizout voor aankomende winter gelost. Zoals ik al in mijn vorige blogpost schreef: in de binnenvaart liggen uitersten naast elkaar.

Tot zover – voor nu. Want vandaag (vrijdag 19 mei) wil ik toch echt mijn ogen nog eens te meer de kost geven (dan ik de afgelopen dagen al deed). Aan dek dus, in plaats van achter een beeldscherm. We varen namelijk over de IJssel langs Zutphen, waar mijn lieve omaatje woonde en waar ik vele dierbare herinneringen heb verzameld. En vervolgens draaien we de Waal op, en komen we langs “mijn” Nijmegen. Daar word ik met de bunkerboot van de Milan opgepikt, en, jawel, aan de Waalkade afgezet – wat een (ongekende) binnenkomst is dat! Dit weekend dan in allerijl nog wat huishoudelijk en opstapelend achterstallig digitaal werk thuis, en zondagavond weer ter Milan – ik heb er nu al weer zin in!

Met enthousiaste groet!

Ps. Heb je altijd al iets specifieks willen weten over het binnenvaartgebeuren of leven aan boord? Laat het hier weten, dan vraag ik het voor jou aan Ronald of Tessa!