Een echte poetsdag vandaag. Van 8 tot half 6 ben ik op het achterdek in de weer met waterslang, bezem en sop. De naweeën van het Chinaklei dat we gisteren in Delfzijl losten. Dat fijne goedje is in alle kieren en naden gaan zitten, en laat zich niet zo eenvoudig verwijderen – bij contact met water wordt het niet alleen een papje, maar, daarmee, ook een glibberige bedoening. Goed oppassen dus, zeker met mijn oversized regenlaarzen en een waterslang die door de hoge waterdruk een eigen leven probeert te leiden. Ik krijg het bovendien maar niet voor elkaar (maar mogelijk is het ook gewoonweg niet te doen) mijzelf niet keer op keer op een koude douche te trakteren. Telkens als ik het water in hoeken spuit dus. Het leven op het water is nat, of het regent of niet.